سفر۵ روزۀ امیرخان متقی به هند؛ نقطۀ عطفی در روابط کابل و دهلی نو

سفر۵ روزۀ متقی به هند؛ نقطۀ عطفی در روابط کابل و دهلی نو

بریا نیوز:( پنجشبنه۱۷میزان) رندهیر جیسوال، سخنگوی وزارت خارجهٔ هند، از رسیدن امیرخان متقی، وزیر خارجۀ تحریک اسلامی طالبان، به دهلی‌نو خبر داده است.

جیسوال در ایکس با انتشار این تصویر افزوده است که انتظار می‌رود در این سفر گفت‌وگوهای سازندۀ دربارۀ روابط دوجانبه و مسایل منطقۀ صورت گیرد.

امیرخان متقی، به دعوت رسمی هند و پس از دریافت معافیت سفر از سوی شورای امنیت سازمان ملل، برای پنج روز به دهلی‌نو رفته است.

این نخستین سفر یک مقام بلندپایه طالبان به هند از زمان به‌قدرت‌ رسیدن این گروه در ۱۴۰۰ است.

هنوز مشخص نیست که وزیر خارجه طالبان با نرندرا مودی، نخست ‌وزیر هند، دیدار خواهد کرد یا خیر.

برخی از سران تحریک طالبان به شمول امیرخان متقی تحت تحریم شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار دارند و برای سفر به خارج از کشور، نیاز به مجوز شورا دارند. کشورهای میزبان مقام‌های تحریک طالبان برای آنان مجوز سفر می‌گیرند.

پیش از این متقی به علت مخالفت امریکا، مجوز شورای امنیت را برای سفر به پاکستان و هند دریافت نکرد. گفته می‌شود که امریکا از رها نشدن شهروندانش از زندان‌های تحریک طالبان ناراض بود.

در حالی‌که مناسبات طالبان با پاکستان، دچار تنش و سردی شده، روابط این تحریک با هند در ماه‌های اخیر به ‌تدریج رو به بهبود گذاشته است.

هند تاکنون حکومت تحریک طالبان را به رسمیت نشناخته، اما با گام‌های محتاطانه از جمله دیدارها و گفت‌وگو میان مقام‌های ارشد وزارت‌های خارجه، روابط را با این تحریک گرم‌تر کرده است.

 برخی ناظران، سفر متقی به دهلی را در راستای رقابت هند با پاکستان برای احیای نفوذ در افغانستان تعبیر کرده اند.

روابط افغانستان و هند در گذشته نزدیک و دوستانه بود، اما پس از خروج نیروهای امریکایی در اسد سال ۱۴۰۰ و بازگشت دوبارۀ تحریک طالبان به قدرت، دهلی نو سفارت خود را در کابل بست.

یک سال بعد، هند شماری از کارمندان خود را به سفارتش در کابل فرستاد که به امور تجاری، کمک‌های صحی و بشردوستانه رسیدگی می‌کنند.

سفر امیرخان متقی به هند بیانگر تلاش تحریک طالبان برای گسترش تعامل با قدرت‌های منطقۀ در راستای تقویت روابط اقتصادی و در نهایت کسب شناسایی دیپلوماتیک است.

کشورهای منطقه با این که روابط خود را با تحریک طالبان گسترش داده اند اما از شناسایی این تحریک خودداری ورزیده اند. مخالفت امریکا، تحریم‌های سنگین سازمان ملل و قرار گرفتن تحریک طالبان در فهرست سازمان‌های تروریستی مانع عادی شدن روابط کشورها با حکومت  تحریک طالبان شده است.