پاسخى به خليلزاد مأمور متقاعد سى آى اى! قسمت چهارم

پاسخى به خليلزاد مأمور متقاعـد سى آى اى!

قسمت چهارم

بریانیوز:(سه‌شنبه۸ میزان) ۷- باز هم از تو مى‌پرسم: آيا در همين اواخر از طريق يكى از دوستانش اين پيام را به وى نفرستادى كه به زودى كابل مى‌آيى؛ به طالبان گفته اى كه به ملاقات حكمتيار خواهى رفت... او در جوابت گفته بود: ... اين كشور و مردمش بر تو هم حق دارد؛ كارى كن كه گذشته ها جبران شود، در نجات كشور از اين وضعيت بد و دردناك؛ مفيد و مؤثر باشد؛ امريكا نه از جنگش در افغانستان سودى عائد حالش شده و نه از بقيه جنگ هاى كه پس از افغانستان به راه انداخت؛ كابل و بغداد را به نفع مسكو و تهران فتح كرد، گروه هايى را بر كابل و بغداد مسلط كرد كه وابسته به روسيه و ايران بودند و ريشه اى ميان ملت خود نداشتند... گروه هاى را بر افغانستان مسلط كرديد كه امروز با شما بود و فردا با مخالفين تان؛ يا ديروز در خدمت مخالفين و امروز در خدمت شما؛ اما در حقيقت جنگجويان كرايى بودند كه به احدى تعهد صادقانه نداشتند.... تجربه نشان داد كه هم حكومت وابسته به مسكو عامل جنگ بود و هم حكومت دست نشانده امريكا؛ موقعيت ستراتيژيك افغانستان چنان است كه نه چين و روسيه تحمل خواهند كرد كه حكومت كابل وابسته به امريكا باشد و نه امريكا عكس آن را تحمل مى‌كند؛ بگذاريد افغانستان داراى حكومت مستقل، بى طرف و منبعث از اراده مردم خود باشد؛ و افغان ها سرنوشت خود را خود تعيين كنند و زعامت مورد اعتماد شان را انتخاب نمايند؛ اين به سود همه است.

لطفاً در آينه اين حقائق حرف ها و عملكردهايت را قضاوت كن.

8- در رابطه به جنگ هاى داخلى نيز ادعاء خليلزاد دروغ محض است؛ در شرق، غرب، جنوب و شمال كشور؛ زمانى هيچ جنگ داخلى؛ چه قومى و چه گروهى؛ وجود نداشت؛ آغازش از پنجشير و بعد از معاهده آتش بس ميان نيروهاى شوروى و مسعود و جنگ مشترك عليه حزب اسلامى بود؛ مسعود متعهد شد كه امنيت قطار هاى روسى را در سالنگ جنوبى تامين كند؛ و نيروهاى شوروى در بدل آن پول، مهمات، البسه و مواد غذايى در اختيارش بگذارد و در تصرف مناطق تحت تسلط مجاهدين حزب اسلامى در پنجشير و اطراف آن كمكش كند؛ مسعود در برابر اعتراض يكى از پنجشيرى ها در نشستى كه براى دفاع از اين معاهده و ارائه دلائل آن دائر كرده بود؛ از او پرسيد: چرا با شوروى معاهده آتش بس را امضاء كردى؛ در حالى كه هيچ گروه و قومندان خرد و بزرگ؛ در هيچ ولايت افغانستان به چنين كارى تن نداده و همه از آن خوددارى ورزيده اند؟ دستآورد ما چه بود؟ گفت: "الحمد لله در نتيجه اين معاهده محاصره پنجشير شكسته شد، امروز موتر هاى پنجشير بدون تلاشى از سوى روس ها رفت و آمد مى‌كنند، قرارگاه هاى سربازان روسى مزاحم مردم نمى‌شوند و خانه هاى مردم را تلاشى نمى‌كنند، جنگ در پنجشير خاتمه يافته، من پس از اين معاهده؛ در 24 ساعت اندراب را كه مركز مجاهدين حزب اسلامى بود؛ تصرف كردم..."؛ جنگ هاى داخلى براى نخستين بار از سوى مسعود؛ عليه جبهات حزب اسلامى مستقر در اطراف پنجشير و به كمك نيروهاى شوروى آغاز گرديد. در بقيه شمال؛ از بدخشان تا بادغيس نيز هيچ جنگ داخلى نبود.

و اين جنگ ها زمانى به كابل انتقال يافت كه پس از امضاء معاهده خروج نيروهاى شوروى ميان مسكو و واشنگتن؛ كى جى بى و سى آى اى مشتركاً ائتلاف جبل السراج را ساختند؛ به هدف جلوگيرى از تأسيس حكومت اسلامى بدست مجاهدين، ادامه جنگ ناتمام شوروى در افغانستان؛ ذوب همه سلاح و تجهيزات نظامى كه در خلال جنگ وارد افغانستان شده؛ تشكيل حكومت ائتلافى مشتمل بر كمونست ها، سيكولر هاى غربگرا و مجاهد نماها، سبوتاژ طرح ملل متحد مبنى بر انتقال مسالمت آميز قدرت از نجيب به حكومت موقت غير ائتلافى و برگزارى انتخابات؛ كه نجيب نيز با آن توافق كرد و آماده استعفاء و انتقال قدرت به اين حكومت شد؛ ولى جناح كارملى حزب پرچم؛ با انتقال قدرت مخالفت نمود و متوسل به كودتا عليه نجيب گرديد؛ اين ائتلاف در اصل عليه حزب اسلامى و جلوگيرى از ورود نيروهاى حزب به كابل تشكيل گرديد؛ ايران و سعودى نيز از اين ائتلاف حمايت مى‌كرد؛ گروه هاى تحت حمايه ايران در آن شامل بودند؛ ربانى غرض مذاكرات با كمونست ها و روسيه؛ از طريق رياض به مسكو فرستاده شد؛ جنگ هاى كابل در واقع ادامه جنگ هاى قبلى بود؛ فقط با اين تفاوت كه چند گروه كوچك مجاهدنما نيز وارد كابل گرديد و تحت قومنده جنرالان كمونست به جنگ حزب اسلامى رفتند؛ لوى درستيز زمان نجيب جنرال آصف دلاور، قومندان گارنيزيون كابل جنرال نبى عظيمى، اردو و رياست امنيت ملى، مليشه هاى جنرال دوستم... اداره و امنيت كابل را به گونه كامل در اختيار داشتند؛ مجيد معاون دوستم از طريق بى بى سى اعلان كرد: نمى‌گذاريم حزب اسلامى وارد كابل شود؛ براى عقب زدن نيرو هاى حزب اسلامى از اطراف كابل؛ مخصوصاً چهار آسياب؛ عمليات مشترك شان را آغاز كردند؛ در چهار سال حكومت نامنهاد ربانى كه رئيس جمهور اصلى آن جنرال دوستم بود؛ تمام توان شان را به كار گرفتند ولى قادر نشدند يك انچ پيشروى نمايند؛ چهار حمله بزرگ زمينى و هوائى داشتند كه در همه شكست خوردند؛ جنرال نبى عظيمى در كتاب خاطرات خود؛ اردو و سياست به اين شكست ها اعتراف نموده و ملامتى اش را به گردن جمعيت و شوراى نظار انداخته است. حزب اسلامى جز همين جنگ هاى دفاعى دوران حكومت ائتلافى؛ در هيچ جنگى ميان افغانى شركت نكرده؛ در دوران جهاد عليه ناتو و امريكا؛ كه آغازگرش حزب بود؛ اين موضع و روش را اختيار نمود و به مجاهدين دستور داد كه جنگ شان تنها عليه نيروهاى خارجى بوده و هيچگاهى با نيروهاى نظامى و امنيتى افغان درگير نشوند؛ مگر اين كه مورد حمله قرار گيرند و مجبور به دفاع از خود باشند؛ از 2001 تا 2016 و تا زمانى كه اوباما رئيس جمهور وقت اعلان كرد كه تا پايان سال 2016 هيچ سرباز امريكايى در افغانستان نخواهد ماند؛ 95 در صد نيروهاى خارجى كشور ما را ترك كردند و بقيه نيز در پايگاه ها و مراكز شان محصور و محدود گرديده؛ نه عمليات نظامى داشتند و نه حضور و تحركات در شهر ها؛ منتظر خروج از افغانستان بودند؛ مجاهدين حزب هيچ جنگ و درگيرى اى با نيروهاى داخلى نداشتند؛ مى‌توانستند مخالفين شان را در اطراف كابل و خيلى از ولايات تصفيه كنند ولى نخواستند جنگ به مناطق ديگر كشور انتقال يابد؛ به دفاع از خود سنگر هاى شان در اطراف كابل اكتفاء كردند. در همين سال بود كه راه مذاكره با حكومت كابل؛ نه امريكا؛ را در پيش گرفت؛ نه در نوبت اول حكومت طالبان عليه آنان جنگيد و نه در نوبت دوم؛ اما بقيه گروه ها كه با امريكايى ها يكجا به كابل آمده بودند؛ يكجا با نيروهاى خارجى و حتى قبل از آنان كشور را ترك كردند و اكنون از اروپا و امريكا شعار جنگ عليه طالبان را مى‌دهند؛ برخى از امريكا و ناتو مى‌خواهند كه برگردند و مشكل طالبان را براى آنان حل كنند و برخى مى‌گويند: اگر امريكا قصد تصرف بگرام را دارد؛ ما حاضر خدمتيم!! تمامى اين گروه ها در جنگهاى داخلى درگير بودند؛ جمعيت، شوراى نظار، اتحاد، طالبان، جنبش، وحدت، ... جمعيت و طالبان بيش از 30 با هم جنگيده اند؛ طالبان او روز تأسيس حركت شان تا امروز با همه جنگيده اند.

مولوی عبدالله صادق

ادامه دارد...