ناتوانی کشورهای عربی درمقابل اسرائیل

ناتوانی کشورهای عربی در مقابل اسرائیل

به قلم: حبیب الرحمن حکمتیار

اسرائیل توانایی این را دارد که در یک روز به چندین کشور حمله کند، در سه جنگ بین اعراب و رژیم اسرائیل پیروز اصلی جنگ بود، از روز اول تاسیس این رژيم، اسرائیل نسبت به تمام کشورهای عرب قدرتمند تربود، امروز قدرت رژیم اسرائیل به قدرت اقتصادی ،لابی قوی در امریکا و تکنولوژی آن بستگی دارد، و در موقعیت بسیار  قوی تری نسبت به اولین جنگ اعراب و رژیم اسرائیل درسال ۱۹۴۸میلادی، قرار دارد. جهان اسلام برای اینکه بتواند جایگاه قدرتمندی داشته باشد، چاره ای ندارد جزء اینکه بیشترین توجه خود را به بهبود وضعیت اقتصادی، صنعت، تکنولوژی و دانش بدهد.

در سال ۱۹۴۸میلادی،اولین جنگ بین اعراب  و رژیم اسرائیل  بوقوع پیوست، این جنگ در فردای اولین روز تاسیس سرزمینی  به نام اسرائیل بود، پنج کشور ازجمله مصر، عراق، اردن، سوریه و لبنان مستقیما با رژیم اسرائیل وارد جنگ شدند. نیروهای مصری حتی تا ۲۰کیلومتری تل آویو پیش روی کردند، اما اعراب در همه جبهه ها شکست خوردند.  در این جنگ حدود ۷۰۰ هزار فلسطینی آواره شدند ، اعراب این شکست را به نام روز نکبت نام گذاری کردند. این جنگ با برقراری آتش بس توسط سازمان ملل متحد به پایان رسید. در نتیجۀ این جنگ مرزهای بین رژیم  تازه تاسیس اسرائیل و همسایگان عرب آن ترسیم شد.

حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد از سرزمین فلسطین در طرح تقسیم سازمان ملل دراین جنگ به کنترل رژیم اسرائیل درآمد،

در نتیجه، رژیم اسرائیل پس از پایان جنگ، مرزهای تثبیت ‌شده‌ای داشت که بخش عمده‌ای از فلسطین را در بر می‌گرفت، فلسطین بین چند کشور تقسیم شد؛ کرانه باختری رود اردن و شرق اورشلیم به کنترول اردن درامد و نوارغزه در کنترول دولت مصر قرار گرفت.

جنگ دوم اعراب ورژیم اسرائیل نیز زمانی آغازشد که جمال عبدالناصر در طی یک کودتای نظامی قدرت را در مصر در دست گرفت. جمال عبدالناصر و افسران همراه او در جنگ اول بین اعراب و رژيم اسرائیل شرکت کرده بودند ، ناسیونالیسم عربی به اوج خود رسیده بود و آنها خواهان متحد شدن تمام دولت های عربی زیریک پرچم و درصدد تاسیس یک کشور واحد عربی بودند.

کانال سوئز که توسط بریتانیا و فرانسه کنترل می شد، جمال عبدالناصر آنرا ملی اعلان کرد، بریتانیا و فرانسه تصمیم گرفتند تا به کمک رژیم اسرائیل وارد جنگ علیه مصر شوند.  آنان از رژیم اسرائیل می خواهند بر مصر حمله کنند، بعد از حملۀ رژیم اسرائیل بر مصر و پیش روی آنها تا کانال سوئز،  در ادامه انگلیس و فرانسه به بهانۀ نیروهای حافظ صلح وارد خاک مصر می شوند و به بهانه اینکه می خواهند جنگ را متوقف کنند، کنترل کانال سوئز را در اختیار می گیرند.

اما این جنگ با اینکه به جنگ اسرائیل و اعراب شهرت دارد ، تاثیری بسیار بدی بر انگلیس و فرانسه داشت، باعث شد بریتانیا و فرانسه نفوذ و جایگاه خود را در خاورمیانه از دست بدهند، امریکا و شوروی قدرت های جدید جهان بودند، اجازه نمی دادند فرانسه و انگلیس دست به چنین اعمال خودسرانه بزنند. آنها اقدامات اسرائیل، فرانسه و انګلیس را محکوم کردند و آنان را تهدید به عقب نشینی از خاک مصر نمودند . بعد از این جنگ؛ نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در صحرای سینا جابجا شدند .

جنگ سوم اعراب و اسرائیل مشهور به جنگ شش روزه است.

کشورهای مصر، اردن و سوریه باهم قرارداد نظامی داشتند تا از همدیگر در صورت نیاز حمایت کنند، وقتی شوروی وقت به مصر اطلاع داد که ممکن رژيم اسرائیل بر سوریه حمله کند، مصر نیروهای نظامی خود را در صحرای سینا جابجا کرد و از نیروهای حافظ صلح سازمان ملل خواست این منطقه را ترک کنند، رژیم اسرائیل از قبل متوجه بود که مصر سیستم دفاع هوایی ندارد، یا بسیار ضعیف است و جیت های جنگی  مصرکه از شوروی دریافت کرده بود، نیز توانایی مقابله با آنان را ندارد.

در پنج جون ۱۹۶۸میلادی، رژیم اسرائیل عملیات نظامی خود را آغاز کرد و در روز اول بیش از سیصد طیاره جنگی مصر را نابود کرد و نیروی هوایی مصر را فلج ساخت.

کشورعربی اردن نیز وارد جنگ می شود، اما از اسرائیل شکست می خورد  و دامنۀ جنگ به سوریه و عراق گسترش پیدا می کند و در کمتر ازچند ساعت تمام جت های اردن و سوریه نابود می شوند.

نیروهای زمینی رژیم اسرائیل در طی چند روز به کانال سوئز رسیدند ،کرانه باختری و شرق اورشلیم را نیز تصرف کردند و بلندی های جولان در سوریه نیز بعد از دو روز مقاومت به تصرف رژيم اسرائیل درآمد.

اسرائیل در پایان جنگ کنترول کامل شبه جزیره سینا، نوارغزه ، کرانه باختری، شرق اورشلیم و بلندی های جولان را در اختیار گرفت، اعراب شکست تحقیرآمیزی خوردند و رژيم اسرائیل در این جنگ مساحت سرزمین های اشغالی را سه برابر نمود.

درنتیجه قطعنامه های سازمان ملل متحد و فشارهای بین المللی جنگ متوقف شد و طرفین آتش بس کردند.

بیش از ۷۵ سال از جنگ اول بین اعراب و رژیم اسرائیل می گذرد، آیا در این سالیان دراز تغییراتی را در جهان اسلام می بینیم که نشان دهد برتری نظامی نسبت به رژیم اسرائیل دارند یا برعکس تفاوت برتری تکنولوژی و نظامی رژیم اسرائیل به مراتب بیشتر گشته است؟

از هموطنان خود می خواهم  تنها خواهان توسعه کشور شان باشند ، تنها به دانش، صنعت ، تکنولوژی و اقتصاد بهترفکر کنند، هنوز مسیر درازی در پیش داریم تا افغانستان بر پای خود بایستد. تنها با شعار در وضعیت تغییر نمی آید.