نویسنده: بروس ریچاردسن «افغانی كه نمیخواهد بجنگد»!

 «در سراسر دورۀ اشغال كشور مسعود در خدمت ولینعمت های روسی خود باقی ماند.»

بریانیوز:(۲۵عقرب/لړم) بروس ریچاردسن (Bruce Richardson) نویسندۀ معروف امریكائی در امور افغانستان مضمونی را تحت عنوان “افغانی كه نمیخواهد بجنگد” بتاریخ 22 می سال 2003 به رشتۀ تحریر در آورد كه اینك ترجمۀ دری آن را غرض آگاهی بیشتر هموطنان به ارتباط حقایق تاریخی کشور تقدیم میدارم.

جا دارد که از خدمات قابل قدر بروس ریچاردسن برای مردم افغانستان اظهار قدردانی نمود. او توانست که از روابط سری احمد شاه مسعود با کی جی بی و اسرار معاهدۀ مخفی مسعود با قوای اشغالگر شوروی پرده بردارد و هویت ضد ملی وی را به مردم و جهانیان بشناساند.

در سال 1983 زمانیكه احمد شاه مسعود تصمیم گرفت كه دیگر علیه قوای اشغالگر شوروی نه جنگد، سی آی ای (CIA) به این نتیجۀ پریشان كننده رسید كه احمد شاه مسعود در یك معامله سری با شوروی داخل شده بود.

 چیزی كه سبب ناراحتیCIA  شد این بود كه این معامله (آتش بس) بار اول نبود. در سال 1981 و بعداً در سال 1982، احمد شاه مسعود از جنگ به نفع روس ها منصرف گردید، در عوض مسكو تهیۀ یك مقدار مواد غذائی، پول و ترك آن منطقه را به نفع احمد شاه مسعود وعده داد.

این یك منطق ضعیف است كه حامیان مسعود بكار برده و او را قهرمان میخوانند، در حقیقت همین عمل احمد شاه مسعود بود كه باعث تمدید جنگ در سائر نقاط كشور گردید.

 حینیكه قشون 40 نظر به خیانت احمد شاه مسعود از پنجشیر آسوده شد، تمام قوت آتش خود را به سوی جنوب، غرب و جنوب شرق افغانستان متمركز ساخت و در سراسر دورۀ اشغال كشور مسعود در خدمت ولینعمت های روسی خود باقی ماند.

 سی آی ای (CIA) گمان نمود كه درین وقت به تعداد سه صد قومندان مهم در جنگ علیه شوروی فعالیت دارند.

عوامل عمدۀ منطقوی و جغرافیائی، احمد شاه مسعود را فرد عمده جلوه داد. درۀ پنجشیر که توسط کوه ها محصورشده  به پایتخت و میدان های هوائی بگرام كه قوای 40 در آن متمركز گردیده، نزدیك است.

 روس ها به اهمیت ستراتژیك خطوط مواصلاتی شاهراه سالنگ برای وسائل مخابراتی و تهییه مواد برای قوای اشغالگر خود پی برده و میدانستند كه قوای شان از حیرتان تا كابل با در نظر داشت مانع طبیعی هندوكش و در صورت جنگ واقعی بسیار آسیب پذیر خواهد بود.

 واقعاً كه روس ها درین منطقه به امنیت ضرورت داشتند كه بتوانند جنگ را در سائر نقاط كشور طبق دلخواه پیش ببرند. جنرال گروموف روسی قومندان قوای 40 اظهار داشت كه: «مسعود اگر میخواست میتوانست صرف با پرتاب پارچه های سنگ این منطقه را به قبرستان قوای روس تبدیل كند، ما اصلاً نمیتوانستیم بدون باز بودن این راه یك روز را هم دوام بیاریم.» سازمان سی آی ای (CIA ) فهمید كه از نگاه جغرافیائی، درۀ پنجشیر یك منطقۀ كلیدی به شمار میرود. در سال 1983، سی آی ای، گست افرا كوتوس (Gust Avrakotos) كفیل ادارۀ عملیات جنوب آسیا را به لندن فرستاد به این اعتقاد كه سازمان امنیت خارجی انگلیس MI6 قبلاً رابطۀ مخفی را با مسعود بر قرار كرده است.

 سی آی ای (CIA) همچنان درك نمود كه احمد شاه مسعود بار دیگر جنگ را علیه روس ها متوقف ساخته است. درین وقت، قانون امریكا اجازه نمیداد كه مامورین رسمی امریكا به افغانستان سفر نمایند، بناً تماس مستقیم با مسعود نا ممكن بود.

مامورین امنیتی و كماندو های SAS انگلیس با مانعی مواجه نبودند و وقتاً فوقتاً به درۀ پنجشیر سفر میكردند. طبق اظهاریۀ افرا كوتوس، مسعود به مامورین امنیتی انگلیس شكایت كرده بود كه وی و حامیانش مقدار كمی از كمك های نظامی را از طریق ISI پاكستان بدست میاورند و روی این دلیل از جنگ علیه قوای شوروی منصرف شده بود.

 MI6 همچنان به افرا كوتوس (Avrakotos) گفت كه آن سازمان یك خط مستقیم كمك رسانی را برای مسعود كه مستقل از ISI پاكستان بوده، تا سیس نمود. رئیس شعبۀ سی آی ای (CIA) در منطقه، هاورت هارد (Howard Hard) عمیقاً نسبت به احمد شاه مسعود مشكوك شده و حتی قهر گردید كه چرا وی كاروان لاری ها و تانك های روسی را در مسیر شاهراه سالنگ مورد حمله قرار نمیدهد.

هاورت هارت (Howard Hart) نظرات و شك و تردید خود را در مورد مسعود به مركز سی آی ای (CIA) فرستاد. تشویش دیگر اینكه، طبق اظهاریۀ فدیتوف (Fedetov) روسی، مسعود كماندو های قوای هوائی شوروی را به حیث محافظین شخصی خود استخدام نموده بود. اسمای دو نفر از كماندو ها عبارت بودند از اسلام الدین (Islamutdin) و اسام الدین (Isometdin).

به باورکارشناسان و تحلیگران امورسیاسی ووقایع نگاران کشور، ادعاهای روابط غیررسمی احمدشاه مسعود با سازمان های اطلاعاتی کشورهای منطقه و ممالک دخیل در قضیه افغانستان و دریافت کمک های نقدی از آنان از جمله KGB، MI6 و اطلاعات خارجی فرانسه  (DGSE)  و همچنانCIA  چیزی تازۀ نیست، حوادث بعد از پیروزی مجاهدین در برابر رژیم کمونیستی کابل و حمایت های سیاسی ومالی غرب از مسعود در برابر گلبدین حکمتیار درسال های۱۳۷۱ و متعاقب آن حمایت های سیاسی و نظامی و مالی غرب از مسعود و ائتلاف شمال در برابر تحریک طالبان در سال های ۱۳۷۵، این روابط را بیش ازپیش فاش ساخت و با گذشت زمان و درز اطلاعات جدید از سوی سازمان های مذکور و مامورین بلند پایۀ اطلاعاتی و استخباراتی این کشورها، حالا به یک واقعیت غیرقابل انکار و مشهود تبدیل شده است.

به باورآگاهان، سازمان های طلاعاتی فوق ازنشست اول بن در کشورآلمان و تشکیل کابینۀ دولت جمهوریت تا سهم بندی های سیاسی و دریافت امتیازات و اعطای پست های بلند دولتی به این ائتلاف نقش کلیدی و برجسته ایفا نموده اند.

 آگاهان میفزایند، سازمان های اطلاعاتی مذکورمخصوصاَ سرویس‌های اطلاعاتی فرانسه(DGSE) و (موساد) از رژیم اسرائیل از طریق برقراری روابط مستمر و فراهم سازی نشست ها و تدویر کنفرانس ها در اتحادیۀ اروپا و ارسال دعوت نامه های رسمی و برگه های تشویقی و نامگذاری جاده های مشهور بنام مسعود و برگزاری سالگرد آن در مقرپارلمان آن کشور، در صدد حفط نفوذ و تحکیم روابط با خانواده، نزدیکان و دوستان مسعود می باشند.

دوستی و رفاقت عمیق سیاستمدار مشهور و یهودی پرنفوذ و سرمایه دار فرنسوی تبار، پروفیسور برنارد هنری لویی( Bernard-Henri Lévy) با آقای مسعود و بعد از آن تداوم این دوستی با آقای احمد مسعود، پسر احمدشاه مسعود، پرده از روابط گستردۀ و عمیق سازمان اطلاعات فرانسه-اسرائیل با این خانواده برمیدارد.